ಬೀಗ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಯುಗಾದಿ

ಮುಂಜಾನೆಯೆದ್ದು ಹೊರಬಂದಾಗ 

ದೇಶಕ್ಕೆ ಬೀಗ ಬಿದ್ದಿತ್ತು 

ಸುತ್ತಲೂ ಕತ್ತಲಿತ್ತು 

ಮನದಲ್ಲಿ ಅಂಜಿಕೆಯಿತ್ತು 

ಆದರೆ  

ತಂಗಾಳಿ  ಬೀಸುತ್ತಿತ್ತು 

ಕೋಗಿಲೆ  ಕೂಗುತ್ತಿತ್ತು 

ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಹೂವು ಅರಳಿತ್ತು 

ಕೆಲಸಮಯದಲ್ಲೇ 

ಕಿರಣಮೂಡುವುದೆನ್ನಿಸಿ 

ಕಳವಳ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು 

ಮರಳಿ ಮರಳಿ ಬರುವ ಯುಗಾದಿ 

ತಮಗೆಲ್ಲಾ  ಶುಭ ಕೊಂಡುಬರಲಿ 

ಸೂರ್ಯ

ಬೆಳಗ್ಗೆ ಉದಯಕಾಲದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಬಾಲ್ಕನಿಗೆ ಬಂದರೆ, ನಮ್ಮ ಎದುರಿನಲ್ಲಿ ಇರುವ ಮರಗಳ

ಮರೆಯಿಂದ ನಮಗೆ ಸೂರ್ಯೋದಯ ಕಾಣಬರುವುದು ಹೀಗೆ.  ಸೂರ್ಯ ಉದಯಿಸುತ್ತಾನೆ ಪ್ರತಿದಿನ.

ಭಾವನೆಗಳು ಉದಯಿಸಿ ಸಾಲುಗಳು ಮೂಡುತ್ತವೆ ಒಂದೊಂದುದಿನ ! 

ವೈರಸ್ ಕಾರ್ಮೋಡದ ಮಧ್ಯದಿಂದ ಸುದಿನಗಳ ಆಶೆಯ ರವಿಕಿರಣಗಳು ತೂರಿಬರಲೆಂದು ಆಶಿಸುತ್ತಾ

ಇಂದಿನ ಎರಡುಸಾಲುಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಮುಂದಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. 

ಅದೇ ದಿಕ್ಕು 

ಅದೇ ಜಾಗ 

ಅದೇ ಸಮಯ 

ಆಕಾರ, ಬಣ್ಣ. 

ಕಾಣುತ್ತೇನೆ ದಿನದಿನ 

ಇವನು ಹುಟ್ಟುವುದನ್ನ. 

ಆದರಿಲ್ಲಿ ನೋಡಿ,

ಇವನ 

ಹೆಚ್ಚುಗಾರಿಕೆಯನ್ನ,

ಶತ ಶತಮಾನ 

ಸಾವಿರಾರು ಜನ 

ಬರೆದು ಬರೆದು 

ಸುರಿದರೂ 

ತೀರದು ಇವನ 

ಗುಣಗಾನ ! 

ಕಂಪು ಸೂಸಿ ಕುಳಿತುದೇಕೆ ?

ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಜಯನಗರದ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಜೆಯ ಸಮಯ ಮಾರಾಟಕಿಟ್ಟಿದ್ದ

ಹೂಗಳ ಮನೋಹರವಾದ ನೋಟ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಹಳ ಮುದವೆನ್ನಿಸಿತು.

ಆಗ ಮನದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ಕೆಲವು ಸಾಲುಗಳು ಒಂದುವಾರದ ತಿಣುಕಾಟದ

ನಂತರ ಒಂದು ರೂಪ ಪಡೆದಿವೆ. 

ಮೊಗ್ಗು ಬಿರಿದ ಮಲ್ಲಿಗೆ

ಸಂಪಿಗೆ ಶೇವಂತಿಗೆ

ಕನಕಾಂಬರ ಕೆಂಗುಲಾಬಿ    

ಕಂಗೊಳಿಸುವ ಮಾಲೆಯಾಗಿ 

ಸೊಂಪಾಗಿ ಸೊಗಯಿಸುತ್ತ  

ಕಂಪು ಸೂಸಿ ಕುಳಿತುದೇಕೆ ?


ಹರಿಯ ಕೊರಳ ಸುತ್ತ ಸುಳಿದು
ಒಲುಮೆಯಿಂದ  ಪಾದಕಿಳಿದು 

ನಲುಮೆಯಿಂದ ನಮಿಸಬೇಕೇ ?